13/12/11 Mayis Günlerinin Haberleri

 Uzun süredir Cumartesi yazilari ve siirler yazmadigimi fark ediyorum, gazetelerimize, siteme, okurlarima yeni haberler için basina geçtigim bilgisayarimda bulunan fotograflar arasinda dolasirken.
Kendimi biraz çekip, kenara aldigim bu süreçte Özkan ile Baris’in getirdigi yeni fotograflara, altlarina düsülmüs notlarla incelerken içimde bir his eski fotograf dosyalarina da bir göz atmami istedi.
Öylede yaptim ve ne kadar eski fotograf varsa tüm dosyalari açarak tek tek incelemeye basladim.
Arsivlerimdeki fotograflari incelerken, bu gecenin sabahin cumartesi oldugunu ve uzun süredir cumartesi yazilari yazmadigimi hatirliyorum, fotograflari birakip yazi dosyasi word’a tiklarken ..
Aslinda hep yazmak istedigim cumartesi yazilari ile siirleri özledigimi anliyorum, www.kuzeyanadolugazetesi.com adli sitemiz üzerinde yayinlanan Ardahan Radyo’da çalan müzikleri dinlerken.
Ama her yazimin ve de siirimin basta esim tarafindan olmak üzere birileri tarafindan bir yerlere çekildigini düsünürken, ‘Gidirem’ parçasini seslendiren Asik Reyhani’yi hatirliyor, gülüyorum kendi kendime ..
Çünkü, Reyhani çok sevdigi Erzurum’dan ayrilma karari alip, giderken, seslendirdigi ‘Gidirem’ eserinin içinde, ‘Ya birileri bana diyordu ki 10 evlidir, ama heçte degil, arada bir seyler yasanmissa da orayi bos ver’ dedigini hatirliyorum ..
Yeniden fotograf dosyalarina dönüp, taramaya devam derken Reyhani’nin ve diger sanatçilarin hepsinin yasadiklarini seslendirdigini, benimde bir gazeteci olarak yasadiklarimi yaziya, siire döktügümü birilerinin bilmesini ve üzerilerine alinmamalari gerektigini düsünerek yeni bir cumartesi yazisi ele almaya ve devamlida yazmaya karar veriyorum, kim ne derse desin diyerek ..
Taniyip, birlikte raki içmek vardi diye hep düsündügüm Çildirli Sabri Şimsekoglu’nun ‘Aglama gözlerim’ parçasi esliginde basladigim yeni bir cumartesi yazisinin nereye, kime gidecegini aldirmadan yazarken, Orhan Bahçivan’in yazdigi, ‘Mavi Sular Akarken’ siirini dinliyorum, ‘Yanaklarin titremesin ne olur?’ satirlari esliginde ..
Ve basliyorum yeni bir cumartesi yazisinin esliginde dosya dosya ayirdigim fotograflara bakarken, radyo da çalan İbrahim Tatlises’in, ‘Neler gördüm’ parçasinin ne kadar anlamli oldugunu bir kez anliyorum, gördüklerimi, yasadiklarimi, asklarimi, acilarimi bir kez daha hatirlarken.
Kimi üzüyor, kimi güldürüyor, kimi ise derinden düsündürüyor, arsivlerimin arasinda bulunan binlerce fotograflar arasinda tek tek ve agir agir dolasirken ..
Birden, geçtigimiz günlerde ansizin beni birakanlar gibi bizleri birakip, giden Ümidi hatirliyorum, onun onca fotograf arsivini, görüntülerinin simdi yetim oldugunu düsünüyorum yüregim bir kez daha burkulup, gözlerimin doldugu anda.
Hâlbuki nice sesiz geceler birlikte oldugumuz sirada biten her sarap kadehi ile bu fotograflarin ve görüntülerin adeta Ardahan’in oldugu gibi bizim yasadiklarimizi özetledigini konusmus, kâh gülmüs, kâh üzülüp, ‘Eye hele çal su yerdeki Allah’im hardasin’ parçasini birlikte, yüksek sesle eslik ederek, beraber dinlemistik.
Geçiyorum burayi daha çok üzülmemek ve simdi Ümitsiz bana eslik eden sarap bardagini hizla kaldirip, yudumlarken ..
Daliyorum yeniden birçoguna siir yazmak istedigim fotograflarin arasina.
Son iki yilda daha çok içtigimi fark ettigim sigaranin biri yanip, biri sönerken tek tek baktigim her fotografin bende bir ani, bir hatira biraktigini hatirliyor, iç çekiyorum, ‘Ya bunca fotografi bir araya toparlayip, seçip bir sergi açmak gerekir’ diyorum, özel fotograflari da serginin en görünür yerine koymak gerek diyerek ..
Göleli Yusuf Çiçek’in, ‘Bu derdi, cefayi ben mi istedim’ parçasi esliginde gizli gizli aglamak istesem de toparlanip, degmez diyor ve gözlerimde akmak üzere olan yaslari frenliyorum.
 Nedenini anlamadigim bir anda kizip, toparlanmak istiyorum son açtigim fotograf dosyasini sinirle kapatirken, belki de silmem gerektigini düsünüp, yenide bir sigara yakiyorum.
Ama yapamiyorum yeniden o biraz önce silip, atmak istedigim fotograf dosyasini yeniden açiyorum, içindekilerini yeniden, birazda dalarak yeniden izliyorum..
Zeki Erdem’in seslendirdigi, ‘Gizli sevda’ parçasinin anlamini tasiyan fotograflara bakarken arada, seneler, yillar geçse de yasanilanlarin unutulmadigini bir kez daha anliyorum, fotografta bir kez daha uzun uzadiya baktigimin, ‘zaman her seyin ilacidir’ dedigini hatirliyorum, ‘hani yalanci ilaç dedigin onca zamana karsin ilaç olmadi su zaman dedigin’ diyerek kizarken ..
Aslinda fotograflarin birer ani olmasi disinda yasananlari tutan bir arsiv oldugunu düsünerek sakinlesmeye ve yasadiklarima kendimce birer anlam vermeye çalisiyorum, ‘İnsan hayati iste’ bu diye kendi kendimi teselli ediyorum yeniden toparlanip, haberlerime, gazetelerime, siteme yeniden dönmeye çalisirken.
Hamiyet Yüceses’in o güzel sesiyle seslendirdigi ‘Dudu dillim’ parçasinin içindeki, ‘Ah yaramaz çapkin seni’ sözlerini biraz da övünerek üzerime alirken, benim yasadiklarimin çapkinlik mi, aptallik mi oldugunu sorguluyorum, bir insan bu kadar fotograf arasinda ezilir mi diye düsünüp, kendime kiziyorum bir anda.
Sanki hep benim suçummus o fotograftaki yasanmislar diye kendimi sorgularken, fotograftakilerin simdi nerede, nasil ve ne yaptiklarini da düsünüyorum derinden.
Birden Ergenekoncularin yerinde olup, teknolojinin imkani ile simdi fotograflarda kalanlari bulup, takip edip, ne yaptiklarini, hangi hayatlari yasadiklarini ögrenmek istegim kabariyor, ‘Ya bos ver, birak kalsinlar fotograflarda’ diyerek ..
Öyle de yaparak, klaviyenin tuslarina hizla vuran parmaklarimi tutan kollarimin da bir hayli yoruldugunu anliyorum, yürekte kopan bir kandamlasi gibi sol koltugumun altinda vücuduma akan soguk ter ile kendime gelip, gözlerimin yorgunluktan kapandigini, gidip en iyisi uyumak gerektigini, yasanmislari fotograflarda birakmak gerektigini bir kez daha hissederken ..
0.535. 418 32 58/fakiryilmaz323@hotmail.com