Ahıskalı Türkleri 99 yıl önce bugün sürgün edildi

Açlık, salgın ve bulaşıcı hastalıklar nedeniyle 30 bin Ahıskalı daha Orta Asya’nın çeşitli bölgelerinde hayatını kaybetti..

Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği (SSCB) tarafından 99 yıl ( 14 Kasım 1944) önce vatanlarından sürülen Ahıska Türkleri, anavatanlarına dönecekleri günü bekliyor.

Gürcistan’ın Türkiye sınırında yer alan Ahıska, 1828-1829 Osmanlı-Rus savaşının ardından imzalanan antlaşmayla Rusya’ya bırakıldı.

Bölge, 1. Dünya Savaşı’ndan sonra Sovyetler Birliği sınırları içinde kalan Gürcistan’a bağlandı.

Bu dönem, Ruslar adına 2. Dünya Savaşı’na da katılan Ahıskalı Türkler, savaş bitip evlerine döndüklerinde sürgünü yaşadılar.

Ahıska’da yaşayan 86 bin Türk ve Müslüman, dönemin SSCB Lideri Josef Stalin‘in kararıyla birkaç saat içinde Kazakistan, Kırgızistan ve Özbekistan’a sürüldü. Trenlere doldurulan Ahıskalı Türklerin tüm eşyaları geride kaldı. Vagonlara üst üste bindirilen Ahıskalıların zorunlu yolculuğu bir aydan fazla sürdü. Gönderildikleri yere vardıklarında, yaklaşık 20 bin Ahıska Türkü, açlık, soğuk ve hastalık nedenleriyle hayatını kaybetmişti.

Hayatta kalanları ise çok ağır şartlarda idame etmeleri gereken bir yaşam bekliyordu.

Sovyet yönetimi, Ahıskalıları, kadın, yaşlı, çocuk ayrımı yapmadan en ağır işlerde kullanmak üzere çalışma kamplarına adı.

Ahıska Türklerinin şehirlere yerleşmeleri yasaklandı. Bulundukları yerlerden izin almadan ayrılmaları kurallara aykırıyken, kuralı ihlal eden Ahıskalılar, yakınlarıyla birlikte Sibirya’ya 25 yıllık sürgüne gönderilerek cezalandırıldı.

Açlık, salgın ve bulaşıcı hastalıklar nedeniyle 30 bin Ahıskalı daha Orta Asya’nın çeşitli bölgelerinde hayatını kaybetti.

Sovyet kayıtlarında Ahıska Sürgünü

Stalin yönetimi, sürgünün gerekçesini, “Tüm erkekleri Ruslarla cephede olan Ahıska Türklerinin, 2. Dünya Savaşı’nda Nazilerle iş birliği yapması” olarak açıkladı.

Ancak SSCB’nin dağılmasıyla, gerçek amaç ortaya çıktı. Sovyet kayıtlarına göre, Kırım ve Ahıska Türklerinin sürgünü, Karadeniz çevresini Türklerden temizlemek amacıyla yapıldı.

Vatana dönüş ümidi

Bugün Ahıska Türklerinin anavatanlarında yaklaşık 20 bin kişi yaşasa da bunların çok küçük bir bölümü Türklerden oluşuyor. Ahıskalı Türklerin çok büyük bir bölümü zorunlu sürgün edildikleri yerlerde veya daha sonra göçtükleri ülkelerde yaşamlarını sürdürüyor.

Uluslararası kuruluşların raporlarına ve çeşitli kaynaklara göre, bugün 450 bin ila 650 bin Ahıska Türk’ü vatanlarından uzakta yaşıyor. Ahıskalı Türklerin en çok yaşadıkları ülkelerin başında Türkiye, Kazakistan, Azerbaycan, Rusya, Özbekistan, Kırgızistan, Ukrayna ve ABD geliyor.

Sovyetler Birliğinin dağılmasıyla gündeme gelen Ahıska Türklerinin topraklarına dönme konusu ise yıllara rağmen bir çözüme ulaşmadı. Gürcistan yönetiminin ilk zamanlardaki isteksiz tutumu, Avrupa Konseyine üye olma sürecinde yerine getirmesi şartlar arasında “Yerlerinden edilmiş Ahıska halkının durumu” konusunun “öncelikler” arasına girmesiyle değişti.

2007’de dönemin Cumhurbaşkanı Mihail Saakaşvili tarafından imzalanan ve Ahıska Türklerinin anavatanlarına geri dönüşünü kapsayan kanunun yürürlüğe girmesi, sürece dair olumlu bir adım olarak değerlendirilse de bugüne kadar hala somut adımlar atılmadı.

Gürcistan, sürgün edilenlerin topraklarına dönmesiyle Ahıska’nın da içinde bulunduğu Cavaheti bölgesinin çoğunluğunu oluşturan Ermenilerle, Abhazya ve Güney Osetya’da olduğu gibi bir etnik sorun yaşamak istemese de Ahıska’nın gerçek sahipleri anavatanlarına dönecekleri günü bekliyor.

Virüs’ün Bile Engelleyemediği Operasyonlar!

Yani kısacası Yunanistan sınırında insan hakları arayan Türkiye Barolar Birliği ve Ardahan’ın da aralarında olduğu diğer baroların, büyük aydınların, pala bıyık solcuların, ulusalcı demokratların ve kendileri dışındakiler insan değilmiş gibi bakan sözüm ona insan hakları savunucularının, ‘Şu an Çin virüsü var, açıklama yapacak, tepki koyacak halimiz yok’ dediği şu günlerde birilerine göre virüsten de daha tehlikeli olan Avukatların, Siyasilerin, Gazetecilerin gözaltına alınması ve tutuklanmasına devam edilir, ‘biz varken Avrupa kimmiş demokrasinin beşiği biziz’ diyenlerin ve Çin Virüsünün bile gözaltına alınabildiğini iddia edenlerin iktidar olduğu ülkemde..

1922 yılında Vakit gazetesinde tefrika edilen aynı yıl kitap olarak basılan Çalıkuşu adlı kitap ve konuya muhatap olan baş kahramanın Ardahan Posoflu olduğu ima edildi.

Beşinci baskısından sonra eser, 1939 yılında bizzat Reşat Nuri Güntekin tarafından sonra tekrar yayınlanan romanının baş kahramanın Posoflu olduğunu ima eden Posoflu Gazeteci Burhan Özkoşar şu iddiayı ileri sürdü.

Bursa’daki eski Piremir mahallesi insanlarının çoğu kaçakaçlık zamanında (93 harbi) Posof’tan gelenlerdir.

ÇALIKUŞU’NUN HİKAYESİ

“1920 li yılların başlarında Bursa Erkek Lisesi’nde Edebiyat öğretmeni olarak görev yapan Reşat Nuri Güntekin aynı zamanda Işıklar Asker Lisesinde de derslere girmektedir. O yıllarda Piremir Mahallesinde 93 harbinden sonra Posof’tan göç eden bir avuç insan yaşamaktadır. Bu insanlar aynı zamanda eski adıyla Beşevler, şimdiki adıyla Zeyniler olan yaylayı da kullanmaktaydı. Rivayet odur ki, bir gün mahalleye gelen Reşat Nuri, 4-5 yaşlarında son derece hareketli ve cıvıl cıvıl Feride yi görür. Dikkatle küçük kızı gözlemler. Yazar için böyle bir başlangıç yeterlidir. Gerisini hayal gücü halletmiştir. Sonrasında edebiyat tarihimizin en çok bilinen kahramanlarından biri olan idealist Feride öğretmen karakteri çıkar. Eğer rivayet dogruysa yazarın ilham aldığı resmin sol başındaki Piremirli Feride dir.

Kaynak: Zeyniler Çalıkuşu”

**Diğer bir başka anlatımla Feride..

Çalıkuşu Romanının Kişileri Nedir