ARDAHAN ÜNİVERSİTESİ SONDAN 1. OLDU!

Mehmet Biber isimli rektörün atanmasından bu yana Ardahan kent merkezi ile adeta ilişkisi kesilen ve kapalı bir kampa dönüştüğü ileri sürülen Ardahan Üniversitesi son yapılan araştırmada ülkedeki tüm üniversiteler arasında sondan 1 inci yani sonuncu oldu.

Gazeteci Fakir Yılmaz’ın başkanlığını yaptığı Ardahan Dernekler Federasyonu, ARDAFED Ardahan Üniversitesinin Ardahanlılarla bir araya gelmesi için verdiği mücadele ardından bugüne kadar Ardahanlılarla bir toplantının bile yapılmadığı Ardahan Üniversitesi ‘Proje araştırma, yayın, tasarım, sergi, patent, atıf, tebliğ, ödül.’ gibi konularda 81 Vilayette bulunan Üniversiteler arasında ‘En başarılı üniversite’ araştırmasında en sonuncu olması mevcut yönetimin yönetim anlayışını da ortaya koyar gibi.

Üniversite Araştırma Laboratuvarı (UniAr) 2020 Devlet Üniversiteleri ve Fakülteleri Sıralamasını açıkladı. UniAr sıralamada şu faaliyet türlerini dikkate aldı: Proje, araştırma, yayın, tasarım, sergi, patent, atıf, tebliğ, ödül. Hacettepe Üniversitesi üniversite sıralaması dahil birçok alanda birinci oldu.

Üniversiteler sıralamasında ilk 5 şöyle gerçekleşti:

>> Hacettepe Üniversitesi

>> Gebze Teknik Üniversitesi

>> İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü

>> Orta Doğu Teknik Üniversitesi

>> Selçuk Üniversitesi

Sıralamada son 5 sıra ise şöyle gerçekleşti:

>> Erzincan Binali Yıldırım Üniversitesi

>> Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi

>> Hakkâri Üniversitesi

>> Gümüşhane Üniversitesi

>> Ardahan Üniversitesi

ÜNİVERSİTE SONDA, REKTÖR İLE VEKİL KUR’AN KURSUNDA!..

Al Satarım, Bal Satarım..

Birisinin öldürülmüş şüphesi ile arandığı, ikisinin kayıp olduğu toplam üç kadının iki gümrük kapısı olmasına karşın ithalat, ihracaatın yok derecede yapıldığı, bir zamanlar, hatta hala Kafkasya’ın jandarması olan ve Ortadoğu üzerinden sıcak denizlere inme hesapları yapan Rusya’ın acımasızca müdahale ettiği yıllar önce bugünki Suriyeli, Afganlı, Afrikalı gibi toparklarından sürgün edilen Ahıskalıların geri dönmesine izin vermeyen Gürcistan’a komşu olan Ardahan’da aranıp, bulunamadığı yönünde ilk haberini yapan bir gazeteci olarak ve bir erkek olarak kadın cinayetlerinin yoğunluğunun tartışıldigi ülkede olduğu gibi dünya da çeşitli etkinlik ve eylemlerle kutlanacak olan bugün, yani 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü öncesi yine yollardayım..

Suriye ile savaşıp, Rusya ile barıştığımız (!) bu günlerde Hristiyanlığı ret edip, başı örtülü, peçeli hatta çarşaflı bir halde kan gölüne dönmüş olan Ortadoğu’da kaçan kadınların daha iyi bir yaşam için başı açık, mini etekli, makyajlı kadınların günah işledikleri denen Avrupa sınırlarına, babasız kalmış, ağlayan çocukları ile birlikte dayandıkları sınırlarda yaşanan dramlar eşliğinde bir kadınlar gününü daha kutlayacağız..

Hem de onları sınırlara sürgün eden, şehit haberleri ardından ağıt yakan anaların ve insanlığın gözyaşı dökmesine vesile olanların ağırlıkta erkek idarecilerin olması da ayrı bir dram olarak karşımızda dururken..

Corona virüsü korkusuyla gümrük kapıları kapatılan kentlerinden biri olan Ardahan’dan göçenlerden azda olsa boşalan İstanbul’a doğru yol alırken trafik ve güvenlik denetimi yapan polislerin gördükleri İran tırlarını virüs korkusuyla denetlemeden geçişine izin verdiği ama kadınların günlerini yürüyerek kutlamasına izin verilmediği ülkemin, 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Gününü nasıl kutlayacağını düşünmedimde değil..

Ha bu arada ükenin kadınlarıni zaten doğru dürüst yağmayan, yaşanmayan ve derelerin HES’lerle parçalandığı, su yataklarının değiştirildiği doğada beklenen kar kışın azlığından dolayı erken gelen yalancı baharın eşliğinde tarlalarını süren hayvanlarını besleyen erkeklerin yanında asıl emekçilerin kadınlar olduğunu da bir kez daha görüyordum, kimi kadının yol üzerinde bal satarken, kimininde gelişen teknolojiye karşın eteklerine doldurdukları hayvan gubrelerin nasır bağlamış elleriylei geçim kaynaklarının ana merkezi doğaya, üzerilerindeki karların yarım, yamalak eridiği tarlalarına feri bitmiş dizlerinin altındaki çamur sarmış ayaklarıyla ağır, ağır adımlar atarak serperlerken..

Neyse kiminin al bayrağın gölgesinde milliyetçilik tafraları yaparak, önce Esat ile şimdi de Avrupa’dan bizim yıllardır beklediği ama bir türlü alamadığı göçmen parasını hemen alan Yunanistan başbakanı ile ‘görüşmem’ deyip, ardından meydan okuduklarıyla görüşülüp, görüşülmediğini sorarken kamerlara yakalanıyordu..

Kimileri ise diplomatik girişim çerçevesinde ‘görüşmem’ denenlere hamilik yapanlar karşısında hazır ol olup, bir anda yapılan parmak hareketi ile ayağa çağrılıp, merhabalaşmak zorunda kaldıklarıda ayrı bir dram ve acı durum..

Kiminin ise gittiği camide havuz medyasınında aracılığıyla ve bugüne gelene kadar yapılan yanlışlar ve yaşananlar nedeniyle gelen her kara haber ardından parçalanan ana yüreklerine olmasa da, birilerinin yani taraftarlarının dudaklarına adeta bal çalıyordu, “Al satarım, Bal satarım.. Ustam ölmüş ben satarım..” denilerek ağlanan ülkemde.. Ve; kimi kadının kayıp, kiminin ise öldürülen, eşcinsellerine, yetmez çocuklarına ağıt yakar, kutlanmaya çalışılan yeni bir 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar gününde daha!..

Geçici ateşkese sevinirken de hepimiz, “Mart kapıdan baktırır, Kazma, Kürek yaktırır” atasözü de bize her geçen biraz daha belirginsizleşen, her gün daralan, duraklayan ekonomiyi de hatırlatı, yol boyu gördüklerim arasında olan saman yüklü kamyonların yanımda önümde hızla batıdan, doğuya geçtiğini de izlerken..

Ve; Kadınlar Günü Ağlama Günü olmaması için yaptığım duama kuruyan dudaklarım eşliğinde, sesizce amin derken..