BAŞKAN GES'TE GÖLE'Yİ KÖPEKLER BASTI!

5 Yıl önce yetim kalmanın ne olduğunu anladığım da nasıl olupta çok ama çok geciktiğimi bugün hala anlamış değilim..

Halbuki fırsat varken bugün yaşadığım pişmanlıkları yaşamayabilir, hepimizin sağken değerini bilmediğimiz sevdiklerimize daha farklı davranabilirdik diye düşünüyorum..

Çünkü hepimizin yani biz çiğ süt emmiş insanların başta babalarımızın olmak üzere bizi el bebek, gül bebek büyüten annelerimizin, anne kadar sıcak yüreklere sahip halalarımızın, teyzelerimizin, tırnağımıza bir şey değse yüreklerine ok değmiş gibi ağrıyı his eden bacılarımızı, birlikte gezip, top koşturup, kavgaları birlikte yaptığımız hatta kız tavlama yarışına girdiğimiz erkek kardeşlerimizi, baba kadar bize yakın olan ve değerli olduklarını anlamadığımız amcalarımızı, dayılarımızı kayıp etmeyene kadar ne kadar değerli birer varlık olduklarını anlamayız..

Evimizin bereketi olduklarını fark edemediğimiz yaşlılarımızı, biz yokken onlar var deyip, rahatça çel, çocuğumuzdan uzaklaştığımız da güvendiğimiz eşlerimizi, komşularımızı kısaca sevdiklerimizi kayıp ettiğimiz de dizlerimizi döverken aslında pişman olduğumuzu da kabul etmeme ukalalığı içine gireriz..

Ve onlar sağken değerlerini anlamayıp, öldüklerinde arkalarında ağıtlar dizeriz..

Sağken değerlerini bilmediklerimiz öldüğünde timsah göz yaşları dökerken sıranın bizlere geldiğini de kabul etmeyip, bir kaç gün aradan sonra unutur, hatırlamayız bile..

Evet bugün babamı kayıp edip, yetim kaldığımın üzerinde tam 4 yıl geçmiş, beşinci yılı da onsuz geçirmeye hazırlanırken onun kokusunu, sevgisini, bakışlarını ve beni bırakıp gidişini bir kez daha hatırlıyorum ‘keşkelerle’ dolup, taşan yüreğimle..

4 Yıl önce kayıp ettiğimde gazetecilik mesleğim gereği öldüğünü, ‘İnsan Babasının Öldüğünü Yazar mı?’ başlığı ile soğukanlık içinde habere çevirirken aslında yaslandığım dağın çöktüğünü fark edemediğimi bugün, 5 nci yılda daha iyi anlarken ‘keşke yaşasaydı, keşke onunla kavga etmeseydim, keşke onu hiç üzmeseydim, keşke onu hiç sinirlendirmeseydim’ desem de çok ama çok geç kaldığımı bir kez daha anlıyorum, dolup, taşan göz yaşlarımı gizlice yanan göğsüme sönsün diye akıtırken..

Çünkü her insanın sevdiklerini kayıp ettikten sonra yaşadıklarını bende yaşadım bugün her yerde arayıp, bulmadığım babamın ölümüyle..

Ardahan’ın da önemli bir değeri olan Fevzi Yılmaz ile birlikte çok güzel anılarımız vardı, baba oğul ilişkisinin yanında sırdaş, arkadaş yoldaş olsakta her çocukla babası arasında yaşanan tatsız şeyler benle, babam arasında da oldu.

Birlikte çok şeye göğüs gerdik, güldük, eğlendiysekte zaman zaman kavgalarımız, kırgınlıklarımız, bir birimizi üzmelerimiz de olmadı değil..

Ve bugün 5 nci yılında keşkelerle dolu bir sürecin yeniden yaşanmasına imkan verilse o kavgaları, üzmeleri, kırmaları değil, tüm yürek sıcaklığı ile ‘Babam benim’ diyerek soğuk mezarına değil, ona sarılmayı seçerdim..

Ama ben o şansı 4 yıl önce kaçırdım..

Siz bu yazıyı okuyanlar şansa varken başta babanızın olmak üzere yüreğinizin yarısı, yanınızda ki, arkanızda ki dağların önemini bilin.. 

Bilin ki bu yetim gibi babasının ölümünü kabul etmeyip, ‘İnsan babasının öldüğünü yazar mı?’ sorusunu yazmak zorunda kalıp, sonradan pişman olmayın.

İyi Bayramlar..

**2019’da Gönlümden Geçen Siyasi Tablo..

Geçtiğimiz günlerde tavlada yenemediğim DSP Ardahan İl Başkanı Mustafa Morkoç ile Ardahan eski Telekom İl Müdürü Zafer Tahiroğlu’nun 2019 seçimlerinde aday olabilecek isimler arasında adımın geçtiği ve CHP’den Ardahan Belediye Başkanı olacağım yönünde iki yazı ele aldılar.

Kamuoyunda bir hayli tartışılan bu iki bakışın ‘Ateş olmayan yerde duman tütmez’ diyerek ‘Şimdilik’ bir daha ki yazılarıma bırakırken bende 2019 seçimleri öncesi gönlümde geçen tabloyu sizlere aktarmak istiyorum.

Eğer imkan olsa ve aday belirlemeler de bana söz hakkı düşerse ben öncelikle 2019 seçimlerinin Ardahanlıların başta İstanbul’da olmak üzere metropollerde siyasetin zirvesinde yer almalarını ve buna göre hazırlık yapmalar gerektiğini belirtirim.

Çünkü gerek bir Ardahanlı olarak, gerek Ardahan Gazeteciler Cemiyeti başkanı olarak, gerekse Ardahan dernekler Federasyonu Başkanı olarak Ardahan’ın gelişip, büyümesinin diğer önemli bir yolunun İstanbul ve diğer kentlerde ki siyasi gücümüze bağlı olduğunu bilen ve düşünen biriyim.

Bu nedenle 2019 seçimlerini başta İstanbul’da ki Ardahanlı siyasetçi, iş adamı, federasyon ve dernek başkanı olmak üzere her Ardahanlının çok ama çok önemsemesi gerekir diyorum..

Ve mevcut seçilmişlerin yanına yen Ardahanlı seçilmişleri eklenmesi için ellerinden geleni koyması demek o çok istenen ama yine Ardahanlının bir birinin paçasına yapışmasından dolayı bir türlü gerçekleşmeyen ‘Güçlü Ardahan Lobisi’ gerçekleşir diye umut ediyorum.

Ve benim de, senin de, onunda siyasete girmek isteyen ve Ardahan’ı, Ardahanlıyı kendisine dert eden her kesin önüne taş değil, baş koymalıyız derim.

Çünkü 2019’da İstanbul’da en az 4-5, Kocaeli’nede 2-3, Bursa’da 1 yada 2, İzmir’de 2 bilemediniz 3, Aydın’da 1, Ankara’da 2-3 milletvekili, 150-200 Belediye Meclis Üyesi, 2-3 Belediye Başkanı elde etmemesi için Ardahanlının önünde hiç bir engel yok..

Tabi kendi kendisine engel olup, benim bir onun iki gözü olmasın demedikçe..

Ve benim adımında içinde olduğu sayabileceğim kişilerin mutlaka Ardahan birlikteliği çerçevesinde bir araya gelip, artık her Ardahanlının önemseyip, dillendirdiği ARDAFED’in sloganı olan ‘Güçlü Bir Ardahan Lobisi’ çabasına omuz vermesi yeter, artar bile..