Atalay: Kürt Çocukları Okumasın Diye Okul Açmadılar!..

Cumhuriyet Halk Partisi Sivas Milletvekili Ulaş Karasu’nun Ardahan’a bağlı bazı köyler arasında ayrımcılık yapıldığını belirttiği açıklamaya AK Parti Ardahan Milletvekili Prof. Orhan Atalay’dan sert tepki geldi.

İlçesi Göle’de yolları asfaltlanan bazı köyleri ziyaret eden Atalay birilerinin Ardahan’da köyler, insanlar arasında alevi/sünni ayrımı, gayrımı yapıldığını iddia ettiğini ama bunu yapanların kendi öz geçmişlerine baksın diyerek CHP’li Milletvekiline sert tepki gösterdi.

” Gör köyleri şehir yaptık. Büyükaltunbulak (Gevrık), Koyunlu (Gündik) ve Kuytuca (Şekke) Köy Grubunu görmüyor musunuz?” diyerek bu köy yollarında sakin başlayan, sert biten bir açıklama yapan Adalet ve Kalkınma Partisi Ardahan Milletvekili Prof. Dr. Orhan Atalay, 10 Yıldır Ardahan’da milletvekilliği yaptığını ve bu hizmeti yaparken ayrım, gayrım yapmadıklarını belirtti.

Atalay, masa başında oturup, gitmedikleri, görmedikleri köyleri meclise taşıyıp, buralarda Alevi, Sünni ayrımı yapıldığını iddia etmeleri alçakça bir düşüncedir. Çünkü burada yani Ardahan’da, Göle’de, Damal’da, Hanak’ta, Posof’ta, Çıldır’da hiçbir zaman Sivas Katliamı, Çorum, Maraş katliamı gibi katliamlar yaşanmamıştır. Siyaseten bu bölgelerde ve ülkede tükenmiş olan CHP’nin meclise gönderdiklerinden hesap soracağına, bu hizmetleri karalamak için toplumun sinir uçları ile oynadığını belirtti.

AK Parti Ardahan Milletvekili Prof. Orhan Atalay şöyle devam etti.

” Bizi konuşturmasınlar, CHP’nin 27 yıllık iktidarından bu topraklarda nasıl ayrımcılık yaptığını dönüp arşivlere bakmak yeter artar bile. 1936 yılında Diyarbakır’ın 700 köyünde sadece 6 okul vardı. Muş’un 439 köyünde hiç okul yoktu. Kürt çocuklar okumasın diye okul açmayanlar asıl ayrımı yapmışlardır, halada yapıyorlar. Biz ise her ilde üniversite açtık, kadınların belini kıran su taşımaya son verdik. Her köy yoluna sıcak asfalt yaptık, arazi, yayla yollarını yaptık. Bu hizmetleri görmeyenlerden özür bekliyoruz. CHP’nin yöneticileri o milletvekilini alıp buraya, bu yollara getirmeliydiler. Hiçbiri sadece AK Partili olmayan bu köylere ve diğer köylere yapılan hizmetleri görmeyenlerin bir ucu bir Alevi köyüne, bir ucu Kürt köyüne giden bu sıcak asfaltlı yolları görmüyorlar mı, yoksa körler mi? Ağırlıklı AK Partili olmayan bu köylerin arasında ayrımcılık yapıldığını söylemek hayalsizliktir, iftiradır. Varsa arınız çıkıp buraya gelerek inkâr ettiğiniz hizmetleri görüp, tüm milletten, köylülerden, ülkeden özür dilemeliler.’ dedi.

** Kazalarda Benim Vebalim Yok, Alkole, Hıza Baksınlar..

‘Evet, uzun bir süre aldı Ardahan-Göle yolundaki yol yapımı. Bu doğru ama Ardahan’ın diğer ilçelerinde olduğu gibi ülke genelinde, birçok yerinde yol inşaatları var. Ama bu yollarda meydana gelen her kazada sanki suçlu Orhan Atalay’mış gibi imalı haber ve açıklamalar görüyorum. Her meydana gelen kazada katili, müsebbip o ilin milletvekili mi? Hıza dikkat etmezseniz, alkole bakmazsınız ama yol inşası bitmedi diye bunun suçlusu, müsebbipi vekil mi, yoksa cumhurbaşkanı mı” diyen Atalay “bizim yıllardır beklenen hizmetleri gerçekleştirmemiz birilerini rahatsız etse de biz hizmete, işimize bakmaya devam edeceğiz. Başta gurbetteki hemşehrilerimiz olmak üzere herkes rahat olsun üç, beş yıl içinde her grup yolu yapılmaya, kaldırımları bile doğru dürüst olmayan Ankara Çankaya’da, şehirlerde olmayan sıcak asfalt hizmeti devam edecek” dedi.

BOZUK YOLLAR DA

Başta Ardahan’ın Hanak İlçesine bağlı Y. Aydere, A. Aydere, Karakale, Sors, Çimliçayır gibi köy yolları olmak üzere bir çok köy yolunun olağanüstü bozuk olması vatandaşı canından bezdirdi. Gurbetten Ardahan’a gelenlerin cep telefonları ile çekip, sanal ortamda paylaştığı bu mağduriyetin önüne kimin geçeceğini soran vatandaşlar, başta Ardahan Milletvekillerine, Ardahan İl Özel İdaresine olmak üzere İlçe Kaymakamlarına, Valiliğine ve köy yollarının çalışma alanlarında olan İl Genel Meclis ateş püskürttükleri dikkatlerden kaçmıyor. Araçların hurdaya döndüğü köy yolları gibi yayla yollarının da geçit vermediği Ardahan’da bölünmüş yol çalışmaları da bir tülü bitmeyen sorunlar arsında gelmekte.

İki Gözü Kör Olanlar..

Bugünkü yazıma, ”Bu yaşıma kadar gözlerimin gördüklerini, kulaklarımın duyduklarını anlatmayla başlayacağım” desem de bana göre bir mahalle baskısı olan ama ”dinin emri” denerek yasaklanan ve ”Hatasız dost arayan dostsuz” kalır diyen ataların freni ile benim gibi bir çoğumuzun anlatacaklarından vazgeçip, yaşamı boyunca gördüklerini, duyduklarını anlatmaktansa içine atmayı, dert edinmeyi yani üç maymunu oynamayı tercih ederiz..

Ve en önemlisi açık olduğunu sanıp, gerçekte ise aşkın ana merkezi olan kalp gözü gibi, takıntılarla sulanmış, körlenmiş beyni gibi güzel kaşlarla süslenen iki gözünün de kör olduğunu anlamayanlara sıkça anlatılan ve son olarak meslektaşım Okay Gönensin’in de köşesine aldığı bir hikâyeyi ben de buradan köşeme alıp, işleyeceğim belki kalp gözü dahil kör gözler, sağır kulaklar açılır diyerek…

Hikâyede iki fakir adam vardır. Bunlar komşu. Birkaç davarı, tavukları, küçük arazileri var. Ve ikisi sürekli kavga hâlindeler. Tavuk yüzünden, tarla yüzünden, küçük büyük her mesele yüzünden kavga ediyorlar.

Hızır iki adamı izliyor ve müdahale etmeye karar veriyor.

Bir gün ikisinden birisinin kapısını rastgele çalıyor. Adamı alıyor karşısına, “dile benden ne dilersen” diyor, “ne istersen yapacağım, ama sana yaptığımın iki katını komşuna da yapacağım.”

Adam uzun uzun düşünüyor, sonra Hızır’ın karşısına geçiyor: “Hızır Aleyhisselam, senden dileğim şudur: Benim bir gözümü kör et.”

Bu hikâyenin devamı birçok farklı şekilde yazılmıştır. Hızır ikisine birden gitseydi, ikisinin de ikişer gözü mü çıkmış olurdu? 

Ve hikâyeye farklı devamlar yazılır, ama bu arada iki fukaraya çok yüz de takılır.

Hep birlikte körleşme denebilecek bu duruma baktığımızda da karşımıza;

Aydın düşüncenin, insana bakışın ve en önemlisi demokrasi anlayışının henüz ulaşmadığı bir evreyi yaşayan köylerdeki çeperlerin diplerinden çıkıp, şehirlere götürdükleri sosyal hayat, siyasal yaşam hatta siyasette de bu iki fukaranın yaşadığı “benim bir gözüm çıksın, yeter ki onun iki gözü de kör olsun” ruhuyla yapılıyor.

Çatışma alanları arttıkça da bu ruh hâli için bazen “iki göze iki göz” bile bir tür “galibiyet” sayılıyor…

Toplumun “gerçek” çatışma alanları var. Bu alanları, hiç kimse gözünden olmadan daraltmanın ve yok etmenin yolları da var. Bu yolları açmak yerine, yeni çatışma alanları üretmek, karşıdakinin iki gözüne karşılık bir gözünü feda eden köylünün ruh hâlinin egemenliğinde söz konusu oluyor.

Şu anda herkesin içini karartan çatışmaları, inatlaşmaları, “el mi yaman bey mi yaman?” vuruşmalarını madde madde sıralamak da mümkün. Her maddenin iki ya da üç, dört tarafında da pozisyon almış olanların hepsinin “bir göze iki göz” hesabıyla hareket ettiklerini de görmekse hiç zor değil.

Kısaca başta, ‘Güçlü bir lobi’ denerek yapılan ve benim de başında bulunduğum sivil toplum örgütcülüğünde yani dernekçilikte daha net gördüğüm, “Bir göze iki göz” ruhuyla yapılan savaşların sonuçları her zaman biraz daha fazla ve hep birlikte “körleşme”dir.

“Körleşme”de savaşın nasıl çıktığını hatırlayan kalmaz, sadece savaşın kendisi kalır.

“Körleşme”nin insanlara ne vaat ettiğini bilmek için de fazla uzağa gitmeye gerek yok, çevremizdeki dramlar başarabilmişse tek gözünü koruyabilmiş olan herkese yeter.